Page 36 - Almenak 2025-3

De kracht van Almen

Een passender titel zou zijn ‘De kracht van Anneke’ maar daar wil ze niets van weten,
Anneke Maandag staat niet graag in de schijnwerpers. Toch is dat wat gebeurt als
je na zo’n 10 jaar afscheid gaat nemen van een functie waarbij je zoveel mensen in
vreugde en verdriet hebt meegemaakt. Er is geen ontkomen aan, dit verhaal gaat over
haar, maar zeker ook over Almen dat ze in haar hart gesloten heeft.

Zo vanzelfsprekend als ze haar werk deed,
zo vanzelfsprekend is Anneke er niet ingerold.
Na jaren voor haar werk over de halve wereld
gezworven te hebben, bleek het huis in Almen
na een tweede keer goed kijken toch de plek
te zijn waar ze met haar man en later haar
zoon wilde wonen. Ze kwam uit een dorp waar
winkels en verenigingen waren verdwenen,
een dorp dat een stille dood tegemoet ging. In
Almen was toen,1989, nog veel bedrijvigheid.
Weliswaar verdween die hier ook gaande weg
maar de verbinding tussen de mensen bleef, het
verenigingsleven bijvoorbeeld ging door. Via de
school, persoonlijke contacten en de VAB kreeg
Anneke vanzelf allerlei bezigheden in het dorp.

De gemeentes hadden in 2015 van de landelijke
overheid de zorg toegewezen gekregen maar
voor de mensen in de kernen was Welzijn in
Lochem een brug te ver. De VAB zag dat de bezocht in en buiten Almen de mensen waarvan
groeiende vergrijzing en de toenemende vraag ze hoorde of wist dat er misschien hulp nodig
naar zorg niet adequaat of op maat beantwoord was. Ze benaderde mensen om te vragen of ze
werd. Ali Brinkman startte -onder de paraplu hulp konden bieden en verbond zo ‘vraag en
van de VAB- een werkgroep op waar Anneke al aanbod’ met elkaar. Dit klinkt zakelijk of nuchter
snel bij aansloot en zij gingen met de gemeente maar voor Anneke is dit de kern van haar werk.
gesprekken aan om een plaatselijke coördinator Zoals ze het zelf verwoordt: ‘Almen barst van de
Zorg en Welzijn (officieel werd het de Vereniging mensen met talenten, ieder heeft op zijn of haar
Zorg en Welzijn Almen, VZWA), te realiseren. manier iets te bieden en het mooie is, dat als ik
Een dergelijke dependance in Almen zag de omhoog zit er altijd iemand is die ‘ja’ zegt’. Van
gemeente bepaald niet als ontzorging van hun Anneke mag je gerust ‘nee’ zeggen en als je ‘ja’
afdeling Welzijn, ook de inzet van vrijwilligers zegt doe het dan vanuit je hart, is haar motto.
werd sceptisch bekeken. Na veel moeizaam
overleg kreeg Almen uiteindelijk toch groen licht Dat zoveel mensen ook hun hart laten spreken,
voor een pilot, drie jaar later startte Harfsen met vervult haar met enorm veel dankbaarheid en
een eigen zorgcoördinator en nu is dat het geval bewondering. ‘Ik heb het met al die mensen
in vele kernen. Een succesverhaal! voor elkaar gekregen, zonder al die vrijwilligers
was het nooit gelukt.’
Niet alleen omdat de plaatselijke VZWA er
kwam, maar meer nog om de effecten ervan Is het daardoor dat ze vol optimisme is over de
in Almen. Met hart en ziel deed Anneke haar toekomst? De wereld van mensen in moeilijke
werk, ging in gesprek en luisterde naar mensen, omstandigheden wordt kleiner. Dat trekt ook

34 |